آهوان سُم کوب ٬برای سکینه پایان٬بفارسی و انگلیسی:مجید نفیسی!

دریافتی:

آهوان سُم کوب

مجید نفیسی

برای سکینه پایان

هر بار که آبِ به جوش آمده
سُم می کوبد، سُم می کوبد
بر جداره ی تنگِ کتری،
جاده ی کوبیده ی ذهنم را
گله ی وحشی هزاران آهوی ناگرفته
پُر می کند.
سکینه با لَچک سفید بر سر
لبخند می زند
و پیمانه ی چای را
تکان، تکان می دهد.
"سکینه جان!
آیا هنوز هم در تاریکی بامداد
آتش به دلِ سماور می اندازی؟"
انگشتانِ گُر گرفته ام را
زیر آبِ یخ شیر می گیرم:
آتش در دل
اما آهوان سُم کوب
همه گریخته اند.
27 ژانویه 1986

The Galloping Gazelles

By Majid Naficy

For Sakineh Payan

Whenever the boiling water

Gallops inside the kettle's narrow walls,

The travelled trail of my mind

Fills with a wild herd

Of thousands of unbound gazelles.

Sakineh, with white shawl on her head,

Smiles and shakes the tea measure.

“Sakineh, dear,

Do you still light

the heart of the samovar

in the darkness of the dawn?”

I put my burnt fingers

Under the ice cold water:

Fire in the heart

But the galloping gazelles

Have all fled.

January 27, 1986

Please like me at:

http://www.iroon.com/irtn/blog/446h3>