(زلزله و انسان ِسياهبختِ فقير)
بهنام چنگائی
"همدرد و اندوه بارم با شمايانِ بی ياور" برای مصيبت زدگان زلزله ی بوشهر و حوالی آن!در پايانهء ِ رسالت ِ فقر
غصه از نداری و ناتوانی ِانسان هائی بود،
که در آن، حکايت از بی مهريِ نان و زمين می رفت.
زيرا که ديگر:
نه دستِ کوتاهِ کثيری به نان می رسيد،
و نه سقفِ زمينِ سست عنصر ـ
رحمان و رحيم بود، که
بر سرِ ندارانِ فقير نريزد.
در اين عصر بود
که ياورانِ آسمان باور،
بپا خاستند
و، روح خدا
رساله ی تقسيمِ نانِ گرم و سقفِ محکم و زمينِ مهر را تقرير کرد.
او و انصارش
ملائکه وار آمدند
بامِ کاخ هايِ رفيع را
رامِ رانِ خويش کردند
برای خدا، سقف های محکم برپا ساختند
و اين:
برای انسان اعجازانگيز بود!
پس، خيلی زود ـ
قلب و گردهء ِ شرف ِآزادگی به سجده رفت
و باور و اعتماد، آرام بر خاکِ بندگي،
بخاطر ملائکِ خدا
چهره بر خاک سائيد.
++
اما:
انسان، در خلسه خوشبختی و سجده بود
که رويدادعجيبی بر ملا شد
چرا که:
در آن طهارت آسمانی و سحرگاهان آذان
به ناگاه از دامنِ نظيفِ روح الله
جانور بزرگی همچون چپاول
زاده شد!
و پس از آن بود،
که
هرچه سقفِ و ديوارِ محکم و نانِ چرب و نرم بود
به تاراج انصار او و دزدانش رفتند.
و بدين سان:
ديری نپائيد که در زمين، قيامتِ فساد شد.
++
و حالا: چنديست، بخاطرِ گناهانِ فراوانِ دزدان
بردباريِ خدا، طاق گشته
و لاجرم، سقفِ سست را
بر سر بی نان و زمينگير شدگان
به تقاصِ انصار روح الله
که بخاطر کمک به انسان، جانی و فاسد گشته اند
و تنها، بخاطر عدالت،
بر سرِ ندارانِ کافر که به اصلاح دزدان نشتافتند
به عقوبت بر اين نافرماني،
فرو می ريزد!
24 فروردين 1392
بهنام چنگائی
برگرفته از سایت روشنگری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر