ميهن خشم٬ پيش‌کش رزم و راه مبارزان فلسطين: سياوش کسرايی

ميهن خشم

پيش‌کش رزم و راه مبارزان فلسطين

 

سياوش کسرايی

مرحبا دست مريزاد شما
جنگجو کولی‌ها
خلقی آواره و اين پهنه وطن
حسرتش دارم من.‏

دل من
دل ما
دل محرومان و رنجبران دنياست
ميهن خشم شما.‏

در سراسر همه هنگامۀ هول
باز ای روئين‌تن
چشم دارم به تو من.‏

ديدمت شاخۀ زيتون در دست
با تفنگی بر دوش
پای گهواره و در مزرعه و مدرسه، بار ديگر
ديدمت در سنگر.‏

يا در آن روز که در حلقۀ مرگ
کربلا کردی غوغا کردی
زير چشم همگان
کينه ورزان را رسوا کردی.‏

وندر آن شامگه شوم- که ديگر مرساد!- :‏
دست‌هايی که برآمد به وداع
بوسه‌هايی که رها شد در باد
اشک‌هايی که فرو ريخت به خاک
واژه‌های دلخواه
واژه‌های پرپر
‏ گفته ناگفته، به‌لب نامده، آه ...‏

آخرين نيست ولی اين ديدار
پردۀ آخر اين نقش کز آنِ من و توست
هم  بود در پيکار

‎•  ‎

هر کجايش بفشانند و به هر جا ببرند
دانۀ خشم و خروش
در شيار همه خاکی روياست‏
و هر آن شعله که با هيمۀ جان درگيرد
در سراپردۀ بيدادگران هم گيراست.‏
عصر آسايش انسانم در منظره‌ها چشم‌نواز
عصر سامان بشر
آن‌گه اين خلق پريشان گشته
آن‌گه اين خصم جدايی‌انداز

هم‌زبان تو اگر نيستم اما بنگر
هم‌نبرد تو و هم‌درد توام
دشمن دشمن نامرد توام.‏

نيست ما سوختگان را ای يار
هيچ ره جز پيکار.‏
گر در اين جبهه کنی ياوری‌ام
می‌شناسی و به‌جای آوريم.‏

ميهن مجروحم
‏-تيربان شدۀ جنگ ستم-‏
روی دوش و دامن
دارد از خون پرچم.‏

ولی اين دريا برخاسته است
رخت توفان به تن آراسته است
دشمنان هر چه درشت
مشت، بيهوده بر اين موج گران می‌کوبند
گردبادی را با جاروبی می‌روبند.‏

تو به هر مرغک عاشق که پريد از سر بام
يا به هر جان جسور
که به صد وسوسه از کوچۀ معشوقه گذشت
ببر از من پيغام:‏
که فرود آی و ببين ديدۀ من لانۀ توست
دل من خانۀ توست
و نه تنها دل و دست من درکار شماست
هر کجا هست يکی جان بلند‏
با شما دارد در رزم رهايی پيوند.‏

فاتحانيد سرافراز، برآريد سرود
بر شما باد درود.‏

‏۶ مهر ۱۳۶۱‏
سياوش کسرايی

 http://www.edalat.org/sys/content/view/9332/