مرگ در دريا: مجید نفیسی
مرگ در دريا
نياي من ابوتراب
پدرِ خاك بود
اما به آب پيوست
و پاره اي از دريا شد.
آخرين سفرش به مكه بود.
در بازگشت به كشتي نشست
تا خود را به بوشهر برساند
اما در راه، بيمار شد.
جاشوان، تن تبدارش را
رو به آسمان گذاشتند
و چشمانش براي آخرين بار
ستاره اي را دنبال كرد
كه راهِ خانه را مي نمود.
آنگاه مردي بر او نماز گذاشت
جاشوان پيكرش را
به خيزابه ها سپردند،
ماهيانِ آبهاي گرم
به گرِدَش حلقه زدند
و همراهش كتابهاي او را
به خانه بازگرداند.
من در كتابخانه ي پدرم
كتابي از پدربزرگش ديده ام
با جلد سياه چرمين
در "جبر و اختيار"
و با خود انديشيده ام:
اگر از راهِ ريگ بازگشته بود
شايد به خاك مي پيوست.
مجید نفیسی
۱۹ ژوئيه ۲۰۱۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر