دریافتی:
بی فریاد!
در سراشیبی کدام دوراهی وامانده ایم
که چنین پریشانِ پریشانیم؟
شتاب کن
و بخوان بنام ماه
بخوان بنام سحر
و ببین قناری های سرزمینم
چگونه بر خاک میریزند!
دلم گرفته است،
بگذار بر سنگ قبرم هر چه می خواهند بنویسند!
من، میخواستم فریادِ قناری ها باشم.
شتاب کن
سرزمینم غمگین است
شتاب کن.............
ی. صفایی
دهم اکتبر 2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر