در خلوت غروب...: جعفر مرزوقی (برزین آذرمهر)
در خلوت غروب...
درخلوت غروب
بغضی کبود
در گلوی پنجره پوکید.
خیل کلاغ ها
از روزنه
به خلوت متروک در شدند...
در گرگ و میش صبح،
هر دنج گوشه ای
از رنگ و عطرخاطره ها
پاک رُفته بود.
در طاقه ی سحر
چیری به غیر اسکلت شب نمانده بود!
جعفر مرزوقی (برزین آذرمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر