می روم که آب بیاورم٬ بفارسی و انگلیسی : مجید نفیسی!

:دریافتی

می روم که آب بیاورم

مجید نفیسی

به ناهید

می روم که آب بیاورم

با دبّـه ای در یک دست

و سکه ای در دست دیگر.

در کنار دیوار بلند پی لِس^* می ایستم

پشت به پارکینگ خالی ماشین ها.

سکه را در دستگاهِ آب می اندازم

و دبّـه را با لبِ لوله، تراز می کنم.

به زمزمه ی آب دل می بندم

و آوای گنجشک ها

که از لابلای شاخه ها می خوانند

و دخترانی با جامه های خوشرنگ

که در کنار هم نشسته اند

و کوزه های سفالین را

از آب خنک چشمه پر می کنند.

آیا در آنجا نبود که برای نخستین بار

آناهیتای خود را شناختم

که بالابلند و خرامان

از سراشیب راهِ چشمه پایین می آمد

و با دیدن من

مژگان بلندش را پایین انداخت؟

دستگاه آب به من نگاه می کند

دبّـه را برمی دارم

و از کنار پارکینگ خالی ماشین ها

خود را به خانه می رسانم.

آیا بانوی آب ها در را به روی من باز خواهد کرد؟

15 اکتبر 1998

* payless نام یک فروشگاه بزرگ در لس آنجلس

I Go to Get Water By Majid Naficy For Nahid I go to get water With a container in one hand And a quarter in the other. I stop by the high wall of Payless In front of the empty parking lot, Put the coin in the vending machine And hold the water container Under the spigot. I hear the sound of a murmuring stream Chirping sparrows in the trees And village girls with colorful dresses Who are sitting next to each other filling their jars with cold water From a nearby spring. Wasn’t it there that for the first time I saw my tall and graceful Anahita?* She was walking down the spring trail And when her eyes met my gaze She lowered her long eyelashes. The vending machine is staring at me I take my water container Cross the empty parking lot And walk back home. Will the lady of waters open the door for me? October 15, 1998 *- Anahita or Nahid: Goddess of waters in old Persia. Please like me at: http://www.iroon.com/irtn/blog/192/