شعر «کودک هیروشیما» (دختر بچه) که توسط ناظم حکمت، شاعر کمونیست ترک، در سال ۱۹۵۶ سروده شد، اشاره‌ای است به وحشت وحشیانه‌ترین جنایات قرن بیستم- به پرتاب بمب اتمی بوسیله امپریالیست‌های آمریکایی در هیروشیما و ناکازاکی به ترتیب در ۶ و ۹ اوت۱ ۱۹۴۵.

هدف واقعی جنایت امپریالیستی ترساندن مردم، فرستادن یک «پیام» به اتحاد جماهیر شوروی و جنبش کمونیستی در حال عروج بود، زیرا جنگ جهانی دوم در واقع پیش از آن به پایان رسیده بود و استفاده از سلاح‌های اتمی نقشی در نتیجه آن نداشت.

بیش از ۳۰۰ هزار نفر در نتیجه بمب‌ها جان خود را از دست دادند و میلیون‌ها نفر در سال‌های بعد تحت تأثیر رادیواکتیو قرار گرفتند.

«دختر بچه» هیروشیما درباره دختر ۷ ساله‌ای است که در جریان هولوکاست اتمی کشته شد. خوانندگان و نوازندگان متعددی در سراسر جهان این شعر را بشکل‌های گوناگون اجرا کرده‌اند.

کودک هیروشیما

ناظم حکمت

می‌آیم و بر هر دری می‌ایستم
اما کسی نمی‎تواند صدای پای مرا بشنود
بر در می‌کویم و هنوز نادیده می‌مانم
زیرا مرده‌ام زیرا مرده‌ام

فقط هفت سال دارم زیرا مُردم
مدت‌ها پیش در هیروشیما
هم‌اکنون مثل آن زمان هفت ساله هستم
کودکان وقتی می‌میرند بزرگ نمی‌شوند

موهایم از شعله چرخان سوخت
چشم‌هایم تار شدند چشم‌هایم کور شدند
مرگ آمد و استخوان‌هایم را خاک کرد
و آن با باد پراکنده شد

من میوه لازم ندارم، برنج لازم ندارم
من نه شیرینی لازم دارم و نه حتا نان
من برای خودم چیزی نمی‌خواهم
زیرا مرده‌ام زیرا مرده‌ام

صلح تنها چیزی است که می‌خواهم
شما امروز بجنگید، امروز بجنگید
برای این‌که کودکان این دنیا
بتواند زندگی کنند و بزرگ شوند و بخندند و بازی کنند.

 

http://www.idcommunism.com/2022/08/hiroshima-child-poem-by-nazim-hikmet.html

پیوند کوتاه: https://tinyurl.com/y3ucjrbd