دریافتی:
گفتگو
کاش دیوار ِ دلم آینه بود
آرزو های مرا
هر که می خواست ، تماشا می کرد
شهر ِ رؤیایم را
همه کس می دیدند
جای ِ پای سفرم را در عشق
کودکی می فهمید
و یکی می پرسید
بوم ِ نقاشی جانت ، پُر ِ رنگ است چرا ؟
و من از پنجره سینه به او می گفتم
تو چرا خنده به لبهایت نیست
بوم ِ نقاشی جانت خالی است .
داریوش لعل ریاحی
12 دیماه 1393
Dlr1266@hotmail.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر