با طلوعِ چشمهها از سنگ
با سلامِ دلپذیرِ صبح
با گریزِ ابرِ خشم آهنگ
سینهام را باز خواهم کرد!
همرهِ بالِ پرستوها
عطرِ پنهان ماندهی
اندیشههایم را
باز در پرواز خواهم کرد.
سیاوکسرائي
آدرس نظم کمونیستی
گُل ﻣﻴﻨﺎیﺟﻮﺍﻥ
ﺳﻌﻴﺪ ﺳﻠﻄﺎن پوﺭ
ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥﺷﺐ ﺗﺎﺭ
می شکوفد گل صبح
ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺐ گﻞ
گﻞﺧﻮﺭﺷﻴﺪ کﻨﺪ
ﺟﻠﻮﻩ ﺑﺮ کﻮﻩ ﺑﻠﻨﺪ
ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ گﺬﺭﺩ
ﻭﺯ پیﺍﺵ پﻴک ﺑﻬﺎﺭ
ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ گﻞ ﺳﺮﺥ
ﺑیگﻤﺎﻥ ﻣیﺁﻳﺪ
ﺩﺭ گﺬﺭگﺎﻩ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ
ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩیﻧﻮﺭ
گﻞ ﻣﻴﻨﺎی ﺟﻮﺍﻥ
ﺧﻮﻥ ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﺪﻩ ﺗﻤﺎﻡ
ﺭﻭی ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺯﻣﺎﻥ
ﻻﻟﻪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻝ
ﻫﻤگی ﺩﺍﻍ ﺳﻴﺎﻩ
گﺮچه ﺷﺐ ﻫﺴﺖ ﻫﻨﻮﺯ
ﺑﺎ ﺳﻴﻪ چنگ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻡ ﺁﻭﻧگ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺳﺘﺎﺭﻩﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﻴک
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺳﺘﺎﺭﻩﺍﺳﺖ ﻫﻨﻮﺯ
ﺧﻮﺷﻪﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ گﻞ گﻞ
ﺧﻮﺷﻪ ﺍﺧﺘﺮ ﺳﺮﺥ
ﺑﺎ تپشﻫﺎی ﺳﺘﺮگ
ﻋﺎﻗﺒﺖ کﻮﺭﻩیﺧﻮﺭﺷﻴﺪ گﺪﺍﺯﺍﻥ گﺮﺩﺩ
اسکلتها
پائین که میرفتم
صدایشان را شنیدم
که با یکدیگر حرف میزدند.
از پلهها بالا رفتم و گفتم:
"کیستید و چرا در غیاب من
به این جا آمدهاید؟
چهرهتان دیده نمیشود."
ناگهان دورهام کردند.
یکی که نزدیکتر بود
و به مادر بزرگ میمانست
خندید و گفت:
"حالا چهرههامان را تشخیص میدهی؟"
کوچک و بزرگ
زن و مرد
همه اسکلتهایی بودند
در جامهای از مه.
قدم پیش گذاشتم و فریاد کشیدم:
"از شما نمیترسم
نفرین بر شما!
به دنیای خود بازگردید."
یکباره از شاخه بریده شدند
و بر زمین فروریختند.
بیستم سپتامبر ۱۹۹۶
https://iroon.com/irtn/blog/21695/the-skeletons/
As I was going downstairs
I heard their voices
Talking to each other.
I climbed back and said:
“Who are you and why in my absence
Have you come here?
Your faces cannot be seen.”
Suddenly, they surrounded me.
One who was closer to me
And resembled Grandma
Laughed and said:
“Do you recognize our faces now?”
Young and old,
Women and men
They were all skeletons
Dressed in fog.
I stepped forward and shouted:
“I am not afraid of you.
Curse you all!
Go back to your own world.”
All of a sudden, they were cut off from the branch
And scattered on the ground.
September 20, 1996
ترامپ "صدای آمریکا" و آرشیو آن از جمله فیلم مربوط به مرا نابود کرد. امروز پس از چندین ماه آنرا در یوتوب احیا کردیم:
عنوان این برنامه که در مجموعه پرتره و برای تلویزیون صدای امریکا تولید شده، "گاوی نر زیر آقتاب سوزان کویر، با مجید نفیسی شاعر و پژوهشگر" نام دارد.
تهیه کننده، کارگردان و تدوین : پوپک راد
تصویر و صدا: آرش راد
این برنامه در ژانویه ۲۰۱۴ از تلویزیون صدای آمریکا پخش شده است.
https://iroon.com/irtn/vlog/56837/
Trump destroyed Voice of America and its archive including a film about me. Today, after a few months, we were able to restore it on Youtube.
Aired on Voice of America TV, January 2014
https://iroon.com/irtn/vlog/56838/majid-naficy-watch-my-portrait-destroyed-by-trump/
از صندلی پشت تاکسی
جایی که من نشستهام
راننده به جزیرهای میمانَد
که سر از آب بیرون آورده
چونان جزیرهی تونگا*
که یک روز پس از آتشفشان
حضور خود را به جهان
اعلام کرد.
"سی سال پیش
با او در کلیسا آشنا شدم.
از من خواستگاری کرد.
گفتم اگر مرا میخواهی
باید عرق و دود را کنار بگذاری
و او تا امروز
بر سر پیمان خود مانده."
وقتی دارم پیاده میشوم
او سربرمیگرداند
و من ناگهان
زیبایی چهرهاش را درمییابم.
بیستم فوریه 2015
*- کشور و مجمعالجزایری در اقیانوس آرام جنوبی.
From the back seat of the taxi
Where I am sitting
The driver looks like an island
Jetting out of the water
Like the Island of Tonga*
Which one day after a volcanic interruption
Announced its presence
To the world.
“Thirty years ago
I met him in a church.
He proposed to me.
I told him if you want me
You should quit liquor and smokes
And so far
He has kept his word.”
When I am getting off
She turns her head
And I suddenly realize
The beauty of her face.
February 20, 2015
*- a country and an archipelago in the southern Pacific Ocean.
دریا دیگر نمیگنجد در من.
امواج خشمگین از درزهای تنم لبپَر میزنند
و از رگهای فرسودهام سرریز میکنند.
ماهیان مرده بر روی آب شناورند
و نهنگ پیر و خستهای درون من ماق میکشد.
تازیانهی من کجاست
تا چون خشایار شاه بر گردهی آبها فروکوبم؟
یا اگر مسیحی هست بگو که به نیایش
دریای خشمگین مرا فرونشاند.
زانو میزنم و خدای دریا را آواز میدهم:
بگو آبها به پشت موجشکنها بازگردند
بگو توفان, چشم خود را فروبندد
بگو ماهیان دوباره جان گیرند
بگو نهنگ تنهای من
جفت گمشدهی خود را بازیابد
بگو یک, دو شود.
اشِم وهو.*
پنجم فوریه دوهزار
https://iroon.com/irtn/blog/21660/the-sea-does-not-fit-in-me-anymore/
The sea does not fit in me anymore.
The angry waves overflow from the cracks of my body
And spill from my worn-out veins.
The dead fish float on the water
And an old, tired whale cries inside me.
Where is my whip
So that I can hit over the back of waters like King Xerxes?
Or if there is a Christ, tell him
To calm my angry sea with a prayer.
I kneel and call the god of sea:
Tell the waters return behind the seawalls
Tell the storm closes its eyes
Tell the fish come back to life
Tell my lonely whale
Finds its lost mate
Tell one becomes two.
Ashem Vohu.*
February 5, 2000
*- A Zoroastrian mantra at the end of some prayers in the Avesta which means “righteousness is good.
