در همیستگی با زنان افغان
شعر من بوی نادیه میدهد
مجید نفیسی
به یاد نادیه انجمن
نان من به شعر دری میماند
که سحر، آتش آن را میافروزم.
مایهاش را از رویاهایم میگیرم
و میان خواب و بیداری میورزم.
گندمش از خاک توس است
که فردوسی تخم آن را افشاند
و خشخاشش از درهیمگان
که ناصرخسرو بوتهآن را بنشاند
و ریگش از کرانهی آمودریا
که رودکی آن را چون پرنیان خواند
و هیمهاش از نیستان بلخ
که مولوی در آتش عشق آن ماند.
اما وقتی که از تنور درش میآورم
به نان سنگک میماند
و شکل زنی را دارد پیچیده در چادر
که بیصدا فریاد میزند:
"این منم، شاعر گل دودی
که ناشوهرم در هرات پرپر کرد."
نان من به شعر دری میماند
که به بوی نادیه آغشتهست
اگر آن را داغداغ میخواهی
دست در آتش کن.
پانزده نوامبر دوهزاروپنج
My poem has the scent of Nadia
In Solidarity with Afghan Women
My poem has the scent of Nadia
In memory of Nadia Anjuman
By Majid Naficy
When I light the oven early morning
My bread looks like Dari poetry.
I find its starter in my dreams
And I knead it between sleep and waking.
My wheat comes from the land of Toos
Where Ferdowsi spread its seeds,
And my poppy seeds from the valley of Yamgan
Where Naser Khosrow planted their roots,
And my oven pebbles from the banks of Amoo River
Where Roodaki called them soft as silk,
And my firewood from the grove of Balkh reeds
Where Rumi kept the fire of his love.
But when I take it out of the oven
It looks like a Sangak bread
Shaped as a Woman in her chadour,
Shouting voicelessly: "It's me,
The poet of 'Dark Flower,'
Ravaged by my husband in Herat."
My bread looks like Dari poetry
Perfumed with the scent of Nadia.
If you want it hot and fresh
Put your hand in the fire.
November 15, 2005
Note
* Dari Persian poetry began in the 9th century in the greater Khorasan region. Today this area is divided among Iran, Afghanistan, Tajikistan and some Turkish central Asian countries. The four classical Persian poets whose names are mentioned in the poem as well as Nadia Anjuman all come from that region.
https://iroon.com/irtn/blog/17488/my-poem-has-the-scent-of-nadia/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر