و فحش میدهم، به تمام خفاش های دنیا
اشرف علیخانی (ستاره)
با هم میگفتیم، میخندیدیم
زیر باران آواز میخواندیم، می دویدیم، میرقصیدیم
حالا چه دور از هم، تو آنجا، من اینجا
چه دلتنگ، چه بیتاب
تو از کوئید-۱۹ میترسی
پیش من نمی آیی
من از کوئید-۱۹ نمی ترسم
از ترس تو میترسم، پیش تو نمی آیم
تو هنوز مهربان و آرامی
و هنوز در فکر آن کوسن صورتی هستی
و من اما مدام عصبانی
و فحش میدهم
به در، به دیوار
به بازار ووهان
به تمام خفاش های دنیا
به سازندگان آن کلیپ های هولناک
آن کلیپ ویدئوهای از پیش ساخته شده ی چینی که ظرف یک هفته؛
صدتا صدتا وارد مدیا شد!
به آنهمه بازی با عواطف میلیاردها انسان
به دلالان جان انسان
به کرونای بی دارو و درمان
که یکباره در یک مقطع
از انواع واکسن هایش رونمایی شد!!
و مدام فکر میکنم
به جانهای بیگناه که طعمه ی طمع کاسبان شدند
به آزمایشات بالینی
به موش ها نه! به انسانهای آزمایشگاهی!
به چین و رونق اقتصادی بعد از کرونایش -همین حالا-
و به ایتالیا و به آن بالکن ها و آدمهای غمگینی که سرود میخواندند
و به کشور خودم، به کادر درمان
به شکوه صبوری و مقاومت و فداکاری پزشکان و پرستاران
به بغض پزشکی که در پس رقص، پنهان شد
و به بغضی که شکست و اشکهایی که روی گونه جاری شد
و همچنان فکر میکنم،
به دوستان خارجی که مژده میدهند:«واکسن زدم»!
و دیگر دوستان که با واکسن مخالفند
به پدرم که خوشبختانه تست کرونایش منفی بود
و به دوستی که هی تکرار میکند: «ما سن بالاها بیشتر در معرض خطریم»!
با اینحال، برای فروش پارچه هایش تمام شهر را زیرپا میگذارد
فکر میکنم، به امیدهای برباد رفته
به فایزری که رهبر زد و برای مردم ممنوع کرد
به سپاه پاسداران
به سلامی
حتی به نمکی
و به دروغها و نیرنگها و .....
اشرف علیخانی (ستاره)
