آغاز سال نو 2015 ميلادی مبارک باد: شهلا و ی. صفایی

اميدواريم که سال نو، سالی امن، آرام، پويا و شکوفا برای جهان بشريت باشد!

آغاز سال نو 2015 ميلادی  مبارک باد

باز برگ دیگری از دفتر روزگار  ورق خورد و و چرخش زمان و باد، خوبي ها و بديهای يکساله را با خود همراه برد.

سال ديگری چون ساليان قبل با ما وداع گفت و سال نو، شاداب و تازه نفس وارد ميدان زمان شد.

در این سرمای زمستان، ايام سال نو را در شادی و نشاط و اميد به آب شدن برفها و رفتن سرديها و کاهش غم ها جشن مي گيريم

و اميدواريم که سال نو، سالی امن، آرام، پويا و شکوفا برای جهان بشريت باشد!

بهترين، خوبترين و زيباترين سال را برايتان آرزومنديم.

با مهر

شهلا و ی. صفایی

مخور غم چون به پایان، روزگار انتظار آید
رود سرمای دی، آندم که هنگام بهار آید 
خزان بر تخت یغما چند روزی بیش ننشیند
صبا با جیش نوروزی و لطف بی شمار آید

 

 

شبِ یلدای شبکورِ قهر: بهنام چنگائی

شبِ یلدای شبکورِ قهر

 

بدان شبکورِ قهر!

هر چه سرد و تلخ و بی حیا

 باشی

یا بیش از این ها

ناگوار و  دراز و طاقتفرسا ـ

دشمن جان و دیدگان فردا ـ

لولوی ترسِ امیدِ و

شحنه ی دلبرده های ما

باشی

بی گمان، بدان شبانِ فریب!

 که ما،

 ما از تبار نور و نوروزیم

فرزندان شورِ بهروزیم

ناخلف، با این شبِ فساد

ناسازگار

با این همه ظلم و زوریم.

بدان!

 مادرِ زمانه یِ شیون و درد

که سالهاست،

 آری

شبان ما

ز شبسواری تو

یکسره شب یلداست.

و این تیرگی بی امان تو

چه رو سیاه ست.

بدان شبمدار!

ای حکیمِ شبِ حاکم

تاریکی روزگار ما

بر گردنه ی خوارِ خرد تو

هر چه پرُ صور و صدا

 باشی

یا با این دریدگی و

دندانِ خونین شب ات

در این تباهی بلندِ هول

 فرمانروا

 باشی  

بر دل و پیشانی انسان

خیشِ خشمِ اعصار شکانده

باشی

یا با این شبِ عزا

 شیون بلبلِان زخمی را

تا به آسمان، رسانده

باشی

کرور کرورستاره ها را

با زهرِ جهل، قتلعام کرده

باشی

در شادی عزای مادران

مرثیه غرور سرکشیده

باشی

دیگربدان!

 برقله ی تاریکی ات

شرار شادی دختر پگاه نشسته

جامه ی تیره ات را دریده ست

و زندگی

 با دیلمداران شب شکن

 فردا را شادی از دل شب

خواهند ربود

اگر هزارها شب

همچنان داشته

 باشی!

بهنام چنگائی 1 دی 1393

یلدا مبارک٬ شادی هایتان به بلندای امشب وغم هایتان به کوتاهی امروز: شهلا و ی. صفایی

شادی هایتان به بلندای امشب وغم هایتان به کوتاهی امروز

می‌رفت و گیسوانِ بلندش را

بر شانه می‌پراکند،

شب را به دوش می‌برد

همراهِ عطرِ عنبرِ سارا.

در موجِ گیسوانِ بلندش

تابیده بود شب را

آرام، مثل زمزمه‌ی آب، می‌گذشت

با اختران به نجوا.

همراهِ گیسوانِ بلندش

خاموش، مثل زیر و بم خواب، می‌گذشت

پشتِ دریچه‌ها

چشم جهانیان به تماشا.

می‌رفت- باشکوه‌تر از شب-

همراهِ گیسوان بلندش

تا باغ‌های روشنِ فردا

یلدا!

درسِ ِ مقاومت کوبا و کوبانی: داریوش لعل ریاحی

دریافتی:

درسِ ِ مقاومت

کوبا و کوبانی

 

کابوس ِ زمانه را شکستی کوبا

بر جان و دل ِ جهان نشستی کوبا

انکار ِ تو انکارِ ِ شفق بود به صبح

اکنون نه نهان که باوَرستی کوبا

با اندک ِ خود ، تو ایده را پالیدی

در بینش ِ خلق ، بسترستی کوبا

سرمشق ِ تو اند مردم ِ کوبانی

از غرب به قلب ِ خاورستی کوبا

بگذار مقاومت ، ثمر بر گیرد

دیوار شکسته و تو رستی کوبا

در خلوت ِ غرب بی صدا غلطیدی

اینک تو به هر کرانه هستی کوبا

با این همه زیر و بم که در غرب بپاست

بر کوس ِ عدالتش سرستی کوبا

در عزم ِ مقاومت تو چون کوبانی

آن شهپر ِ بال گسترستی کوبا

داریوش لعل ریاحی

جمعه 28 آذر 1393

Dlr1266@hotmail.com

« خالق واقعی»: علی رسولی

« خالق واقعی»

تو آسیایی هستی
پدر و مادرت دو کارگر فرسوده
با دست ها و پاهایی که دیگر
کار را بلد نیستند
آمریکایی هستی
پدر و مادرت دو معدنچی قدیمی
که هنوزهم کابوس اعماق زمین می بینند
دو معدنچی که باورکرده‌اند: رئیس جمهور فرشته است
از آسمان آمده
کارگر دست و پا چلفتی ئی بیش نیست
کارفرما نباشد کار بی معنی ست
کشیش ها و قدیس ها هم
راهنمایان زندگی اند
یاد می دهند که چگونه باید دعا کرد
تا فردا از آسمان کار برسد.

تویی که باید تردید کنی
نه رئیس جمهور فرشته است
نه کارفرما بخشنده
کارهم از آسمان نیامده
تویی که خالقی
تویی که باید مدیریت کنی
تمام کارفرماها بال بگیرند و برند
هیچ کاری نمی خوابد.

تویی که باید تردید کنی
اون بالا بالاها دنیایی در انتظار تو نیست
که گویا دیگر کارگر نخواهی بود
و از چرخ های کار هم خبری نیست.
بگذار بهشت و دنیای خیالی مال قدیسان باشد.

تویی که خالقی
تویی که باید مدیریت کنی
دیگران خدا را خلق کردند
تو زندگی را خلق کن.


« علی رسولی_اورست»

https://www.facebook.com/ali1917
http://alirasoli.blogspot.com/

١۶ آذر روز «اتحاد، مبارزه، پيروزی» است!٬ برای مصطفی بزرگ نيا احمد قندجی و مهدی شريعت رضوی٬ ز بال سرخ قناری ...‏: ه. ا. سایه

١۶ آذر روز «اتحاد، مبارزه، پيروزی» است!٬ برای مصطفی بزرگ نيا٬ احمد قندجی و مهدی شريعت رضوی

 

ز بال سرخ قناری ...‏

هجوم غارت شب بود و، خون گرم شفق
هنوز می‌جوشيد،
هنوز پيکر گلگون آفتاب شهيد
بر آن کرانۀ دشت کبود می‌جنبيد،
هنوز برکۀ غمگين به ياد می‌آورد
پريده رنگی روزی که دمبدم می‌کاست

تو با چراغ دل خويش آمدی بر بام
ستاره‌ها به سلام تو آمدند:‏
سلام!‏

سلام بر تو که چشم تو گاهوارۀ روز،
سلام بر تو که دست تو آشيانۀ مهر،
سلام بر تو که روی تو روشنايی ماست!‏

سلام که از نور داشتی پيغام!‏
تو چون شهاب گذشتی بر آن سکوت سياه،
تو چون شهاب نوشتی به خون روشن خويش
که صبح تازه ز خون شهيد خواهد خاست.‏
ز بال سرخ تو خواندم در آن غروب قفس
که آفتاب، رها گشتن قناری‌هاست.‏

تهران، آذر ۱۳۵٨‏

ه. ا. سايه

 http://www.edalat.org/sys/content/view/9652/

نمي توانم نفس بكشم٬ بفارسی و انگلیسی: مجید نفیسی

دریافتی:

نمي توانم نفس بكشم

مجید نفیسی

به یاد اريك گارنر

"نمي توانم نفس بكشم!
نمي توانم نفس بكشم!"
چه كلام دردناكي!
نخستين بار آنرا
از زبان خود شنيدم
سراسيمه از خواب پريدم
و به سوي خوابگاه پدر دويدم.
او سرَم را
بر سينه اش گذاشت
گونه ام را نوازش كرد
و گفت: "مجيد!
آرام باش
آرام باش."

امروز آن كلام را
از زبان مرد سياهپوستي
در يوتوب مي شنوم
كه در بندِ افسري سفيدپوست
دارد خفه مي شود.
هيچ كس سر او را
بر سينه ي خود نمي گذارد
گونه اش را نوازش نمي كند
و نمي گويد: "اريك!
آرام باش
آرام باش."

صدها سال بردگي
صدها سال قساوت
بر گلوي مرد سياهپوست فشار مي آورد
و نمي گذارد كه آمريكاي سفيد
صداي او را بشنود:
"نمي توانم نفس بكشم!
نمي توانم نفس بكشم!"

        4 دسامبر 2014
http://www.iroon.com/irtn/blog/5461/

I Can’t Breathe

By Majid Naficy

In Memory of Eric Garner

“I can’t breathe!
I can’t breathe!”
What a painful statement!
For the first time
I heard it from my own tongue.
I jumped from my asleep in panic
And ran toward my dad’s bedroom
He put my head
On his chest,
Caressed my face
And said: “Majid!
Be calm!
Be calm.”

Today I hear that statement
From the tongue of a black man on YouTube
Who is being choked
Held by a white policeman.
No one puts the black man’s head
On his chest,
Caresses his face
And says: “Eric!
Be calm
Be calm.”

Hundred years of slavery,
Hundred years of brutality
Press on the black man’s throat
And do not let White America
Hear his voice:
“I can’t breathe!
I can’t breathe!”

        December 4, 2014

آزادی: فرخی یزدی٬ و ویدئوی نوحه سینه زنی در ایران بر مبنای سروده فرخی یزدی

دریافتی:

آزادی

فرخی یزدی

آن زمان كه بنهادم سر به پای آزادی
دست خود ز جان شستم از برای آزادی

تا مگر به دست آرم دامن وصالش را
می دوم به پای سر در قفای آزادی

با عوامل تكفیر صنف ارتجاعی باز
حمله میكند دایم بر بنای آزادی

در محیط طوفای زای ، ماهرانه در جنگ است
ناخدای استبداد با خدای آزادی

شیخ از آن كند اصرار بر خرابی احرار
چون بقای خود بیند در فنای آزادی

دامن محبت را گر كنی ز خون رنگین
می توان تو را گفتن پیشوای آزادی

فرخی ز جان و دل می كند در این محفل
دل نثار استقلال ، جان فدای آزادی​

***********

ویدئوی نوحه سینه زنی در ایران بر مبنای سروده فرخی یزدی

​https://www.youtube.com/watch?v=Ut0rJC_f9e4#t=161

گلواژه ها: جعفرمرزوقی(برزین آذرمهر)

گلواژه ها

گلواژ ه‌ها چه زود پلاسند بر زبان

جا یی که نیست شبنم آزادی،

تا در گلوی خشک سخن‌های سوخته،

                           پیچد عطر آن!

جعفرمرزوقی(برزین آذرمهر)

نطفه ی توفان:جعفرمرزوقی (برزین آذرمهر)

نطفه ی توفان

 

اختاپوس سانانِ حاکم بر دریا

شاخک افکنده ، بر هر چه ، هرجا،

لافان در هر سو با بوق وکرنا

کافتاد از نفس،توفان، در دریا

دریا را منگر،

                 کافکنده لنگر،

آبستن دیری

            می پیچد بر خود ،

از دردی سنگین ،

               سوزان و ترکان،

در بطن‌اش بالان

                نطفه ی توفان !

جعفرمرزوقی (برزین آذرمهر)

مرغ سحر: داریوش لعل ریاحی

مرغ سحر

وقت ِ دمیدن است و ما شانه به شانه در قفس

مرغ ِ سحر بگو به ما ،این که چه کرده ای هوس

باز طنین ِ خواندنت  ، زنگ ِ عبور می زند

برقِ سپیده می دمد به بانگ ِ تازه جرس

شام ِ سیه سحر نشد ، ظلم و ستم به در نشد

کومه به در چرا زنی ، خانه نمانده هیچ کس

منظر ِ اعتیاد ما تا به فلک رسانده  سر

شیخ به کار ِ خود درو خلق نزار و بی نفس

بین که فروع ِ دین ما ، چه کرده با نماد ِزن

به اصفهان و جهرم و  ز رود ِ نیل تا ارس

این همه را که گفتمت ، نغمه ِ ساز سینه کن

بگو به خیل ِ  مردمان ، به داد خواه و داد رس

دل ِ ستوده را ببین و انتظام ِ کاوه  وَش

نه آن اراذل ِ زبون به گرد ِ بیت چون مگس

رسیده وقت ماندن و به هر کران یکی شدن

که برکَنید از میان ز ریشه نسل ِ خار و خس

داریوش لعل ریاحی

12 آذر 1393

Dlr1266@hotmail.com