با یادو نام بهخون خفتگان راه آزادی و رهائی در ایران و جهان!
در سی امین سالگرد فاجعه نسل کشی از آگاهی در تابستان سال 1367
سالی که گذشت؟مثل هر سال
برای بودن ؛ بیهوده نبودن ،
برای شدن؛ آگاه شدن از عمق رنج روزگار
چراو چگونه و چه باید کرد؟
با فقر و تنگدستی ،
با خشم و نفرت ،
با عشق و امید،
با همیاری و همدستی،
با تلاش و پیگیری،
با درایت و تدبیر،
با فریاد و مقاومت ،
با اعتراض و اعتصاب ؛
با زخم های عمیق بر جسم و جان ،
با باور به تغییر؛
رهائی از چنگال استبداد استعمار و استثمار
روزگار گذرانده ایم.
مثل هر سال،
طبیعت و کار از رنج روزگار،
زخمی و خسته و بیمار
و انبوهی بیشمار
در کار و بیکاری ، بیگاری و بردگی،
در سرزمین های جنگ زده،
زیر آوار و ویرانی، چپاول و غارت،
زیرآوار تحریم و ریاضت اقتصادی،
گرسنه مانده اند، گرسنه!
" دریای سیاه به غارت می رود
و ملت گرسنه است.
مزارع سپید و شکفته به غارت می رود
و ملت گرسنه است."
آب و هوا به غارت میرود و مسموم می شود
و ملت تشنه و خفقان زده،
به سکوت نه !
به فریاد و مشت اعتراض ، پناه برده است.
سالی که گذشت؟
نه مثل هر سال
مال باختگان و شاکیان ؛
کارگران و طلبکاران،
محکومان به مرگ با اعمال شاقه ؛
بیکاران و برده گان ،
حاشیه نشینان ،بی سرپناهان و گرسنگان ،
حتی فراریان و تبعیدیان
"همه با هم"
در چهار گوشه ایران و جهان
در معابر عمومی
در خیابان ،کارخانه ،مدرسه ،دانشگاه ، بیمارستان،...
در مقابل مراکز کار و تجمع سیاست بازان ،
مجلسیان و بانکداران دولتی و خصوصی،..؛
بازار آزاد دزدان و دغل کاران
در مقابل چشمان و دوربین ها
با خشم و نفرت
فریاد کشیده ایم:
مرگ بر گرانی!
مرگ بر گرسنگی!
سهم ما را بدهید!
ما که در جلسات رسمی؛
غیر قانونی خوانده شده،
در قطعنامه ها و پلاکارد ها،
فریاد نوشته ایم:
کارگریم،
کارگر هفت تپه ایم،
کارگر جهانی ایم،
بی حقوق و بی تشکل،
در به در آواره و در مانده ایم،
گرسنه ایم ، گرسنه ایم.
ما که با هر زبان و شکل و جنسیت،
در چهار گوشه ایران
در کارگاه و کارخانه ، در سیلو و در مزرعه ،
در اداره و خدمات، در دانشگاه و مدرسه ...،
دزدی و چپاول و غارت شما
و کارگزارانتان را فریاد زده ایم.
فریاد رسی نداشته ایم!
سهم ما را بدهید!
مثل هر سال،
سهامداران قدرت ؛ مذهب و سرمایه ،
تقسیم سود و غنائم را،
با استراتژی و تاکتیک ،
با شرکت سازمانیافته و برنامه ریزی شده،
با حذف شاکی و شرکاء،
با تحمیل شرایط جنگی،
با تخریب و انحلال هرگونه تجمع مستقل؛
صنفی و سیاسی و فرهنگی،
با وحشیگری در سرکوب و ارعاب،
با گروگانگیری ،زندان و شکنجه ، ترور و اعدام،
با تحمیل اختناق و سکوت بر خانواده و دوستان و...،
با ایجاد ترس و وحشت در افکار عمومی،
در دستور کار خود داشتند.
رهبران و والیان،
قاریان و جارچیان،
نوکیسه گان ،چوخ بختیاران،کارگزاران ،همسرایان،
همگام می خوانند:
آنچه هست، سهم برگزیدگان زمین است!
برده همیشه برده است.
خدا ،
زمین و آسمان و زمان،
آب و باد و خاک و آتش ،
خزنده و جهنده و پرنده ،
انواع حیوان ، انسان؛ برده و ... کارگر را
برای خوشنودی و شکوه آنان آفریده است
و این شآلوده خداوندی است.
هر کس درمقابلش بایستد، هلاک می گردد!
کافی است!
چهل سال خیانت به اعتماد و اعتقاد و باور
چهل سال جعل و جهل و جنایت،
کافی است!
دیگر خاک خسته است و ما گرسنه ایم.
بردباری ، نه! هرگز!
حتی اگر بمیریم، سازش نمی پذیریم!
ما که هستی جامعه،
شکوه الهی ،
قدرت و ثروت و سرمایه اجداد شما هم،
از تصاحب کار دردآلود ماست.
ما که در سرزمین های آفتاب
صبح تا شام تا صبح
به روی گندم و ماشین و مذاب،...
فرمان و کتاب و بیمار،...
خم می شویم
و خوشه و کار
بخون می بندیم.
ما که سرمایه واقعی یک جامعه ایم.
کودکان ما،
گندم نه ! ،
شن مشت می کنند.
آب نه ! ،
مرگ دارو ،می نوشند.
هوا نه! ،
گاز و خاک آلوده به باروت،... و اتم
تنفس می کنند.
خواب نه!
گورخوابی تجربه می کنند.
نسل های آینده نیز به مرگ محکوم شده اند!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
مرگ بر نظام سرمایه داری!
سهم ما گرفتنی است، می دانیم!
سالی که گذشت،
با فریادهای خونین اعتراض،
با هزاران زخمی،
با هزاران زندانی،
با دهها کشته در خیابان،
با دهها کشته زیر شکنجه زندان و ترور و خودکشی،
درزمستان سخت و سرد و طولانی،
تاریکی و ترس، رخت بست و رفت.
بنفشه، گل داد و مژده داد،
زمستان شکست و رفت.
بهاران خجسته باد!
سالی بیدار،
مقاوم و هوشیار، آغاز شده است.
سالی خشمگین ؛
سالی که آگاهی و گرسنگی؛
" گلمشت بزرگ آفتاب "
در کوچه و خیابان و دانشگاه و مدرسه، ...
در جاده های خاکی و شوسه و اسفالته،
در کارخانه و سیلو و مزرعه،
مشت بر دیوار های سکوت و وحشت،
پتک بر زنجیر های الهی توهم و باور،
اعتماد و اعتقاد کورکورانه،
کوبید و شکست.
سالی که
ناقوس خشم و نفرت طبقاتی،
از اعماق جامعه،
از زندگی بی چیزان؛
داغ لعنت خوردگان،
به صدا درآمده است.
سالی که
امواج سهمگین درد مشترک،
حفره های خوفناک
ترس و وحشت از قرنها را ،
در زیر آوار فروپاشی
دیوارهای تابو و مقدس،
مدفون کرده است.
سالی آگاه تر از همیشه،
درتاریخ بیداری و تکامل ایران!
گامی بزرگ بسوی آینده
گامی در تدارک سازمان آینده
رهائی از زنجیرهای درد مشترک!
"هیچ نیروئی مگر نیروی بیداری و هوشیاری ملت خوابزده نمی تواند در جهت اقدام مقاومت کند ، بستیزد و به برد نهائی برسد."
"گرسنگی! آری نبرد می آموزد،
گرسنگی راه سرخ سنگر است"
جنگ طبقات در خونین ترین اشکال خود ، جاری است!
جنگ زدگان ،چاره می جویند؟
سرمایه جهانی ،
در حفظ مناسبات مالکیت و انحصارسرمایه،
آلترناتیو خود را به صحنه کشانده است.
نئو فاشیسم عصر امپریالیسم،
با برنامه جهانی سازی،
در جنگ طبقات،
صیقل داده میشود.
کارگزاران ،کارشناسان ، اندیشمندان ،
وکلا و وزرا و قضات ، ژنرالها،...
با آگاهی و... و علم،
حول محور جنگ ،
همدستی با ارتجاع و انواع فاشیسم،
حول محور توافقات؛
تسلیح باندهای تبهکار؛
روحانیت و انقلابیون اسلامی عصر ارتجاع و قدرت،
گردان های مزدوران اجاره ائی،
با تضمین و تامین امنیت،
با اشغال سرزمین ها ،
با تخریب و ویرانگری ،
با راندن و از جا کندن انبوهی از کارگران و ساکنان
از کار و کارخانه و اداره و مزرعه و... و خانه،
با تمام دانش و تجربه جنگ روانی رسانه ائی،
با سیلی ویرانگر از موشک ها و بمب های فسفری و خوشه ائی،
زیر ساخت ها وارزش های حیاتی کار و صنعت و طبیعت را
به نابودی ، به آتش می کشند.
صنعت و فرهنگ زدائی ، نسل کشی از آگاهی،
پیش برده می شوند.
در همه جوامع،
استراتژی ارتجاع و فاشیسم؛
استراتژی بازدارنده گان تکامل و آگاهی جمعی،
به تاکتیکی درحفظ سرمایه و مالکیت،
تبدیل میشوند.
جوامع به جنگ کشیده را
" همه با هم" ؛
آگاه و ناآگاه ،
منفرد و متشکل ، مسقل و وابسته
دارا و ندار،
اندیشمند و ... و کارگر،
زن و مرد وپیر و جوان و آینده گان را،
به دورانهای سپری شده،
به مناسبات بازمانده از گذشته،
باز می گردانند.
بازگشت به جاهلیت؛
... ، تکرار تاریخ
جنگ طبقات
پیروزی برده داران
پیروزی فئودالها
پیروزی بورژوازی
پیروزی کمونیسم
پیروزی امپریالیسم
بربریت معاصر
.... ، تکرار تاریخ.
آغازی با تجربه
.... ، بقای مالکیت ،بقای سرمایه
بقای سیستم
مانده گاری استبداد استعمار واستثمار
به هر قیمت.
جنگ طبقات در خونین ترین اشکال خود ،
جاری است!
جنگ زده گان چاره می جویند؟
کار،
در هر کجائی که هست،
در محاصره پاسداران سرمایه ،
تحت سلطه مناسبات استثماری،
زیر فشار تحریم و ریاضت اقتصادی،
منفرد و متشکل،
سرشار از نیاز و ضرورت،
آکنده از امید و آرزو،
هوشیارتر از همیشه تاریخ،
به زندگی ، به رهائی،
به تغییر موقعیت و شرایط خود و جامعه
می اندیشد.
و این دیالکتیک تاریخ تکامل است.
حتی اگر بمیریم ، دیگه عقب نمی ریم!
زنده باد آزادی!
اعتراض، اعتصاب،
گلوی خشم و فریاد ،
مشتان گره کرده،
با ضربات سنگین باتوم و شوک الکتریکی ،
با چوب و چماق، چاقو و پنجه بوکس،
با شلیک گلوله و شکست دیوار صوتی
پاسخ می گیرند.
جمعی در سردخانه پزشکی قانونی،
گروهی درشکنجه گاهها و زندان های انفرادی،
انبوهی زخمی و بیمار در مخفی گاه و خانه و درمانگاه،
میلیونها در کار و بیگاری و بیکاری،
میلیونها شاهد و ناظر در خانه و ... خیابان،
بسیاری در فرار و آوارگی و تبعید،
همه باهم میآموزند.؛
قهر و غضب ،ابتذال و توحش را
تجربه می کنند.
در نقد و نفی آن،
ابزار و اشکال خود ساخته را
به عمل می کشند،
قهر خشم و مقاومت را تجربه می کنند.
درد مشترک را فریاد می زنند.
چاره مشترک را می جویند.
ضرورت اتحاد و همبستگی را در می یابند.
آموزش طبقاتی.
کار
بحران سازماندهی و سازمانیابی خود را
چاره می جوید:
- گذشته نه تنها چراغ راه آینده
- اتحاد و تشکیلات مستقل
- خود آگاهی جمعی
- گامی به پیش با دانش مبارزه طبقاتی
- تدارک سازمان آینده کار
- تدارک تغییر تاریخ
جنگ طبقات در خونین ترین اشکال خود ، جاری است.
جاده بربریت،
زیر سنگینی چرخ دنده های ماشین جنگی،
زیر چکمه های مزدوران و پاسداران
هموار می گردد.
آسیا در جنگ
در سرزمینهای جنگ زده،
آگاهی جرم است ، محاربه با خدایان است.
تغییرطلبان نسل کشی می شوند.
جعل و جهالت از صدر تا زیر،
پرواربندی میشوند.
شهرها و زیر ساخت های حیاتی کار ،
اقتصادو صنعت ، تولید و خدمات،...،
دانش و آگاهی و فرهنگ پویا،
تخریب و ویران،
بر سر مردمان ساده کار و زحمت
آوار می شوند.
زیر آوار ، مردارخواران پروار می شوند.
آنجا
ساکنان فلسطین ، لیبی، سوریه، عراق و افغانستان اشغال شده،
به گروگان گرفته شده اند.
روزمره ، نسل کشی و تارانده می شوند.
میلیونها انسان ؛ کارگر و زحمتکش،
در لبنان، اردن، یمن، هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا، اندونزی ،برمه، ترکیه، ایران، کردستان تکه پاره شده و مقاوم،
با وحشیانه ترین وجهی سرکوب و استثمار،
با جنگ،کشتار و ویرانی،
رانده و کوچ داده می شوند.
از زندگی و هستی
آگاهانه و علمی ساقط می شوند.
همه جا
فریاد اعتراض
سوخته گان و تکه پاره شدگان،
زخمیان و خانواده ها،
گرسنه گان و بی سرپناهان،
در انفجار بی وقفه موشکها،
در انفجار انتحاریون ،
به گوش می رسد.
همه جا
دولت و اتحادیه های سرمایه داران،
با جانیان بشریت ،
همکاری و همدستی می کنند.
انواع انسان ،
در محاصره ضرورت ها ،
کالا و مصرف،
دود و آتش انفجار،
زخم و درد و فقر و گرسنگی،
به اعماق حفره های تاریک جهل و جعل،
سکوت و سلوک و همکاری،
کشانده شده اند.
بقایش را به نابودی محکوم کرده اند.
بقاء ،
حتی حساسترین روشنفکران جوان، ...
مجامع و تشکل هایشان؛
این گلوله های کاری
در خشاب آگاهی و آزادی جوامع را
به مزدوری و کارگزاری نظم حاکم ،
کشانده است.
بیهوده نیست که
جنبش میلیونها انسان،
در گره کور جعل و جهل الهی و تاریخی
دست و پای بسته ،
بر زمین فاجعه ،
در انتظار ظهور ناجی ،
نشسته است.
بیهوده نیست که
نوبهاران آزاد و آگاه جوامع،
تا بهاران خجسته سال 57 ،
تا بهار عربی ، تا امروز،
به زمستانی سرد و سخت و طولانی
تبدیل شده است.
آنجا ، در جنگ طبقات
نئوفاشیسم عصر امپریالیسم،
مرتجعین و فاشیسم مذهبی ،
دیکتاتوران و اشغالگران و... را
حمایت ، هدایت و پشتیبانی می کند.
برنامه جهانی سازی را پیش می برد.
آسیا در محاصره ارتش هاست
طبقات رو در روی هم به صف ایستاده اند
جنگ طبقات در خونین ترین اشکال خود ، جاری است.
آفریقا در جنگ!
قرنهاست که در آتش اشغالگران
سفید و سیاه،...،
غارتگران برده و نفت ،معادن طلا و الماس...
می سوزد.
قرن هاست که آگاهی
نسل کشی می شود.
آفریقا در جنگ طبقات،
به انتهای بربریت جهانی سازی
کشانده شده است.
با پای خود به اردوگاههای برده داران،
پناه می برند.
آگاهی در گستره جهانی،
شرمگینانه ، نفرت انگیز و تهوع آور،
با استعمال مفاهیم مسخ شده آزادی و آگاهی،
در حفظ بقاء ،سکوت اختیار می کند.
نفس های جسته و گریخته می کشد.
آنجا، کارگزاران ومزدوران؛
برده سازان،
برده داران و برده فروشان،
در دستی زنجیر و در دستی سلاح
سوار بر ارابه های فولادین
معترضان را به شلاق و تیر می بندند
فراریان را شکار می کنند،
به زندان و کار اجباری و شکنجه می کشند
به مرزهای مرگ و تباهی می رانند.
آنجا، آب و نان و داروی آلوده را
با گلوله به دهان خشک و خونین
کودکان و بیماران و گرسنه گان می دوزند.
آنجا، بی پروا و متمدنانه،
با نظارت متخصصین بهداشت جهانی،
گلاه سفیدهای سازمان ملل متحد،
با ویروس و میکرب ،شیمی و سرب و...
مرگ و بیماری کشت می گردد.
با نسل کشی ، کنترل جمعیت می شوند.
آنجا،
در اتیوپی،بنین ، بورکینا فاسو،کنگو، کنیا ، ماداگاسکار، نیجریه ، نامبیا ، سومالی ، سودان،رواندا ، اوگاندا، .... در 54 کشور،
بیش از یک میلیارد انسان،
در محاصره جنگ و فقر و بیماری،
گرسنگی و تشنگی،
زندگی نگبت باری را می گذرانند.
آنجا ، انسان و طبیعت اش
به مرگ محکوم شده اند.هنوز
فریاد درد و زخم
محکومان و تسلیم شده گان،
در اردوگاههای جنگ زدگانللللل
به گوش می رسد.
در مزارع گندم و گل ، ...،
معادن ...،الماس و طلا،
صدای شلاق و زنجیرهای به دست و پا بسته،
هستی حساس را از حرکت باز می دارد.
می خشکاند.
آنجا ،اهلی و وحوش و نبات
می سوزندو می گندند،
می پوسندو می خشکند.
یکی با گلوله ائی بر چشم، برسینه ،...
افتاده بر دل خاک،
دیگری در انتظار فرمان دست،
با قمه ائی زنگین و خونین بر سیب به زانو افتاده،
یکی بر سیخ کباب ، بر آتش ذغال آبنوس
یکی از تشنگی ، بی آبی و قهرطبیعت
یکی در رویا، سوار بر کشتی نوح ، مغروق در آب...
یکی ، دست و پا بسته در قلب اروپای متمدن،
بر تخت زندان، می سوزد.
چه باک که تنها فسیل با ارزش است!
آنجا ، نئوفاشیسم عصر امپریالیسم،
اشغالگران، دیکتاتوران مزدور و آپارتاید افریقا را ،
حمایت ،هدایت و پشتیبانی می کنند؛
برنامه جهانی سازی را پیش می برند.
آفریقا در اشغال و محاصره ارتش هاست!
اروپا در جنگ!
دیوار خاکریزهای
مقاومت و مبارزه ضد فاشیسم،
در اتحاد جماهیر شوراها،...،
در چین کمونیست،
در اروپای شرقی و برلین،
به تصرف درآمده اند.
پرده های آهنین فرو افتاده اند.
ماسک دموکراسی طبقاتی
از چهره کمونیسم وسوسیالیسم دولتی،
کمونیسم و سوسیالیسم اروپائی؛
سوسیال دموکراسی واقعا موجود،
از صورت رهبران و احزاب مدعی
برداشته شده است.
چهره ماکیاولیستی
دولتهای حافظ قدرت و سرمایه؛
دولتهای امنیت و رفاه نیمه الهی مسیحی،
مدعیان سوسیال دموکراسی طلائی،
عریان تر از همیشه
به تماشای عموم گذاشته می شوند.
سازمانها و احزاب جدید؛
راسیستی و نئو فاشیستی،
در همه سرزمین های اروپائی،
شرق و غرب، شمال و جنوب
پایگاه توده ائی می یابند.
در اروپای متمدن ضد فاشیست،
آگاهانی بیشمار؛
منفرد و متشکل و مستقل،
نگران و وحشت زده ،
متحیر ونا باورانه ،
خودخواهانه و منفعت طلبانه ،
فرصت طلبانه و سیاستمدارانه،
توهم و باور خود را همسو با نظم حاکم
صیقل می دهند.
جهانی می اندیشند.
زندگی؟ آری! زندگی باید!
بردگی؟ آری ! زندگی باید!
آگاهی طبقاتی است.
کالاست.
در بازار آزاد، خرید و فروش میشود.
سازمان جهانی کار،
قرنی است مقاوله نامه های
سه جانبه گرائی را تعیین می کند.
حفاظت و ایمنی ،
حقوق فردی و جمعی ،
استقلال تشکیلاتی کارگران را
شعار می دهد.
تغییر ، نه ! به اساسنامه عمل می کند.
منافع کارفرمایان و دولتها را تضمین می کند.
چشم برتخریب کار و صنعت و زندگی،
و جنایات حاکم بر کارگران
در جوامع عضو ، می بندد.
سازمان جهانی کار؟
سازمانی با برنامه جهانی سازی،
برای سرکوب متمدنانه؛
انحلال استقلال طبقاتی کارگران،
برای معامله و سازش
با کارگران متشکل و مستقل و زخمی.
در اکثریت جوامع،
اتحادیه های دولتی کارگری،
به رایزنی و چانه زنی مشغولند.
تشکلات مستقل کارگری ،
امنیت و بهبود شرایط کار و زیست،...
پیشکش مباحث بی انتها
و مرور زمان شده است.
"تعیین حداقل دستمزد"
" حکم فقر و بردگی "
برای اکثریت کارگران
صادر شده است.
اروپای متحد،
با تحمیل ریاضت عمومی،
جهانی سازی را
گام به گام پیش می برد.
کارفرمایان ؛ قدیم و جدید،
کارگزاران متخصص و آگاه،
با بکار گیری مراکز دانشگاهی و... و تخصصی،
با تکامل یافته ترین ابزار های علمی،...و نظامی
با پشتیبانی عظیم ترین زرادخانه تاریخ؛
رسانه های ارتباط جمعی،سمعی و بصری،
در تحمیق بی وقفه جهانی،
سازمانیافته و برنامه ریزی شده،
جهان گرسنه و نیازمند و فریفته را ،
پشت دیوارهای رنگین و بلورین
آکواریوم های فریبنده دموکراسی ،
به تماشا و حسرت،
به تحمل صبر و انتظار؛
امید به بهبودشرایط کار و دستمزد،
زندگی انسانی،
به بردگی آشکار کشانده اند.
بنگاههای جدید برده داری،
از صفوف گسترده جوینده گان کار و زندگی،
دسته جات ورزیده و سالم را
از هم، اجاره می گیرند.
در جوامع دیگر ، در صنعت و کشاورزی و خدمات ...
به کار استعماری استثماری
به خدمت می گیرند.
نتایج گام به گام جهانی سازی کار؛
با قوانین جدید کار،
قراردادهای موقت،
تعیین حداقل دستمزد،
حداقل تامین اجتماعی و خدمات درمانی،
حداقل حفاظت و ایمنی،
کار مضاعف بر بستر سرعت ماشین،
پذیرش و تحمل ریاضت اقتصادی،...
به تماشا و آگاهی همه گونه همکاران
در همه اقشار جوامع رسانده می شوند.
همه باید بیآموزند!
کارگزاران،
غرب متمدن ونسبتا مرفه را
پشت دیوارهای مسلح شیشه ائی،
تحت پوشش رسانه های جهانی،
به تماشای
آثار نفرت انگیز فقر و فلاکت عمومی
جوامع فروپاشیده شرقی،
آثار هول انگیز جنگ و ترور و ویرانی،
در جوامع آسیائی ، افریقائی و آمریکای جنوبی،
می کشانند.
صحنه های وحشیانه ترور فردی و جمعی
در تحمیق و تحقیر ،...
گسترش ترس و وحشت عمومی
به تصویر کشیده میشوند.
صدای دلگیر رانده شده گان از هستی،
فریادهای همیاری و همدردی،
حق ماندن و زندگی انسانی،
همه جا شنیده می شوند.
همصدائی حزن انگیر مسئولیت پذیران،
انساندوستان وکلیسائی،...
پژواکی نمی یابند.
گوش ها به کری،
چشمان به کوری،
زبان به خاموشی
عادت کرده اند.
دستان زنجیریان هوا را می شکافد،
همدستی نمی یابند.
یاری دهندگان،
دستانشان کوتاه است،
سلاح و صلاحی بالنده نمی یابند.
تحت نظارت جهانی ،
سازمانهای غیر دولتی اجاره ائی
حفظ آرامش، نگهداری و آماده سازی،
تخریب هویت و هویت بخشی
را به عهده دارند.
زندگی نگبت بار همسایگان،
زندگی مصیبت بار رانده شده گان
در اردوگاههای جنگی ، درمراکز نگهداری و تقسیم؛
در اردن و لیبی ، در سوریه و ترکیه ،
در یونان و ایتالیا، در مراکش و اسپانیا ،
در مکزیک و کلمبیا، ... ،در سراسر جهان،
برنامه ریزی شده و علمی
به بحث و مجادله گذاشته می شوند.
در گردهمائی ها،
در مراکز حافظ قدرت،
در استودیوهای رسانه های جهانی،
در دانشگاهها و ... و کتابخانه ها،
در سازمانهای رسمی و غیررسمی،
در اتاق ها و مدارس عالی فکر،
احزاب چپ و راست پارلمانی،
مجامع غیر پارلمانی راست،
نیروهای چپ و رادیکال غیر پارلمانی،
در هر کجائی که نشانی از آگاهی است،
به تبادل و گفتگو گذاشته می شوند.
پروژه ائی سازمانیافته در تحمیق اجتماعی،
در عمق بخشیدن به ترس و وحشت همگانی،
در گسترش احساس عدم امنیت در حال و آینده،
در حفظ وضعیت موجود.
گفتمانی لاینقطع و بی حاصل و درد آور.
آگاهانه و علمی
به ابزاری درشتشوی حافظه جمعی و تاریخی
تبدیل میشوند.
شرایط و موقعیت جاری،
جابجائی میلیونها انسان،
ضعف آگاهی از دلائل و عوامل آن،
هراس از حذف موقعیت وامکانات رفاهی موجود،
نگرانی و تردید از تغییر شرایط از بد به بدتر،
... توانسته است ،
اندیشه بقاء ؛ ماندن بهر قیمت ،
خود خواهی و خود فریفته گی،
اندیشه راسیستی خون و مرز و مذهب را،
تا ضعیف ترین اقشار متوسط جوامع،
تا عمق جعل و جهل در طبقات،
نفوذ دهد.
.... توانسته است
تعمق و چاره جوئی
در مناسبات روشنفکران و آگاهان،
در مجامع کوچک و بزرگ
چپ رادیکال غیر پارلمانی،
چپ انقلابی و مسئولیت پذیر،
چپ ضد فاشیست و ضد راسیسم،
به بن بست بکشاند.
دستان یاری دهنده گان،
همیاران معترض خود را نیز یاری نمی توانند.
بیهوده نیست که دارنده گان رای،
در حفظ بقای خود،
به نیروهای بازدارنده تکامل انسان،
می گرایندو اختیار می دهند.
اروپای متمدن،
هراسناک از جهنم روبرو،
وحشت زده از امواج رانده شده گان،
ترسناک از حضور گردانهای ارتجاع و ترور،
مهندسی شده و سازمانیافته،
" همه با هم "
به " گذشته باز گردنده می شوند.
داغ لعنت خوردگان ؛
پیروزمندان و شکست خورده گان،
آماده تحمل ریاضت و گسترش جهانی می شوند.
بیهوده نیست که کارگران و مزدوران
در کارخانه ها و جبهه های جنگ،
انجام وظیفه می کنند.
یکی ارزان، یکی گرانتر
هر دو خون ریزند،
یکی خون خود لابلای چرخ دنده های کار،
دیگری ،خون همنوعان بر چرخ دنده های ماشین جنگی.
جاده بربریت در ابعاد جهانی تعریض و ادامه می یابد.
تاریخ بیداری در حافظه تاریخی ملل
پاکسازی میشوند.
آثار کار اندیشمندان ،...و هنرمندان
نقش بسته بر چوب و سنگ و آهن،
کشیده شده بر بوم و پارچه و کاغذ،...
در میادین و پارک های عمومی و شهرها،
در کتابخانه ها و موزه ها،
لابلای زرورق های رنگین دموکراسی،
در پستوی خانه ها و سیاه چالها،
زیر آوار خاک ودرد و رنج،
زیر آوار تکرار بی وقفه و کسالت آور،
پنهان مانده است.
آنجا، آشویتس است؛
اردوگاه کار اجباری.
کار کارخانه را ساخت و انسان را آزاد نساخت .آنجا که کارگران خسته و گرسنه و بیمار ،
در مشایعت رامشگران هنرمند ،
به کوره های آدمسوزی سپرده شدند.
آنجا که فاشیسم سرمایه،آگاهانه و علمی
انسان را از انسان بودن و ماندن و شدن ،
دور ساخت
تا میراث داران و چکمه پوشان این عصر،
با ابزار مذهب و جهل و جنگ،
در صده جاری استوار بمانند.
آنجا اتحاد جماهیر شورا ها ست.
اندیشه و سازماندهی نوین کار،دیواری استوار در برابر فاشیسم سرمایه کشید.
نام میلیونها کارگر مبارز و مقاوم و به تاریخ پیوسته،
آن را به تصویر می کشاند.
آنجا ؛ یوگسلاوی ،اوکراین، ... است
بوی اجساد سوخته کارگران و زحمتکشان
در بوسنین و دنباسک، هنوز هم به مشام می رسد.
سرزمینهای متحد سابق،
تقسیم شده اند و می شوند.
استقلال می یابند.
به سهامداران جدید قدرت و سرمایه،
در بازار آزاد سهام و بورس ، پول و ارز
به فروش می رسند.
مرزهای اروپای متحد ،
گسترش می یابند.
ناتو ، بازوی نظامی نئوفاشیسم
پارلمان اروپا ،بازوی سیاسی نئو لیبرالیسم
نئوفاشیسم عصر انحصارات امپریالیسم را،
در صحنه جنگ و سیاست طبقاتی
تدارک می بینند.
جهانی سازی را صیقل می دهند.
اروپا در جنگ ، در تدارک ارتش های اشغالگر ست!
آمریکا در جنگ
در پی کشف قاره آمریکا،
در پی مهاجرت سوداگران طلا و زمین،...
در پی اشغال سرزمینها،
در پی جنگهای ارتش ها باهم، با نیروهای ضد اشغال،
در پی نسل کشی از بومیان ، سرخ پوستان و بردگان،
در پی غارت و چپاول و تخریب ،
در پی تصاحب دستاورد کار انسان و میراث طبیعت،
در پی جنگهای اول و دوم جهانی،
اروپا و اشغالگران استقلال یافته آمریکا،
به اتحاد و یکپارچکی،
ایجاد سازمانهای جدید،
مناسبات انحصاری جدید،
به توافقات جهانی رسیده اند.
در پی تثبیت مالکیت جهانی،
در پی تکامل و رشد موسسات حفظ مالکیت،
در پی رونق بازار آزاد خرید و فروش کار و اندیشه،
علم و دانش ، هنر و سیاست و فرهنگ ، پول و کالا...،
در پی تکامل کار و صنعت و دانش ،...
آمریکا؛ بهشت سهامداران سرمایه و قدرت،
عظیم ترین و مدرن ترین تمدن بشری، تولد یافته است .
آنجا ،
نمایندگان خدایان سرمایه و قدرت ؛ دهها نام،
صاحبان دلار ، یورو ، یوان ، روبل ، پوند و ین،...، طلا و زمین،
صاحبان کارخانه ، خانه ، کار، آب و نان و هوا ؛ دهها نام،
صاحب اختیاران ارتش های مزدور ،
در اتحادیه های جهانی و انحصاری،
به گرد هم می آیند.
..... سازمان ملل متحد،
متشکل از نمایندگان ۱۹۳ کشور عضو
شورای امنیت، متشکل از پنج عضو دائم و ده عضو انتخابی
پنج عضو دائمی در تصمیمات این شورا حق وتو دارند.
گروه 7 با مقررات و آئین نامه های درونی و جهانی اش
، گروه 20 ، ... با ضوابط و آئین نامه هایش
"همه باهم" ،
"در کنار هم "،
"در برابر هم "،
در جنگهای اقتصادی و نظامی،
مستقیم و خونین نیابتی
برنامه جهانی سازی را صیقل می دهند.
صاحبان حق وتو،
نقش خود را برجسته تر می کنند.
آنجا ، در تولید و شناسائی اندیشه و عمل،
عالی ترین موسسات علمی تحقیقاتی و پژوهشی؛
عظیم ترین موسسات سیاسی و فرهنگی،
اقتصادی و نظامی را بوجود آورده اند.
آنجا مناسبات جهانی استثماری،
مدیریت اشغال و کشتار،
تخریب و تصاحب قدرت و سرمایه،
تربیت مزدوران و نیروهای ویژه ضد شورش؛
شیوه های ایجادترس و وحشت و ترور؛
بکارگیری علمی جنگ روانی،
برنامه ها و شیوه های تحمیل جنگ خانگی،
از آغاز تا هنوز،
آموزش و پرورش و گسترش میآبند.
آنجا، ...،شیلی، کوبا ، ونزوئلا، چیاپاس،...،
در تحریم ، در گرسنگی و فلاکت.
در سازش در فقر و ریاضت.
آنجا کلمبیاست،
بیش از 9000 کارگر در زندانها
به گروگان گرفته شده اند.
آنجا .... ، مکزیک است،
در پی هر اعتراض
دسته دسته فعالین و رهبران
کارگر و دانشجو ناپدید می شوند
قبرهای دسته جمعی
" خاوران و لعنت آباد ها"
تصاویر ناپدید شده گان،
همه جا به نمایش گذاشته شده اند
نئوفاشیسم عصر امپریالیسم،
آلترناتیو سهامداران انحصاری اروپای متحد،
ایالات متحده در قاره آمریکا،
در جنگ طبقات است.
جنگ طبقات در خونین ترین اشکال خود ، جاری است.
بربریت،
زیر سنگینی چرخ دنده های ماشین جنگی،
زیر چکمه های مزدوران و پاسداران
هموار می گردد.
در سراسر جغرافیای زمین،
ثروت بیکران است و فقر و ظلمت بی انتها ،
خشم است و نفرت فرو خورده قرنها،
اعتراض است و سرکوب عنان گسیخته،
شادی است و غم و اندوه عمومی،
امید است و ناامیدی بال گسترده،
نان است و بیشمار گرسنگان،
سقف است و انبوهی بی سرپناه و آواره،
دارو انحصاری و فراوان است
و بیماران بی یار و یاور و دارو و بهداشت،
آب است و تشنگی انسان و طبیعت،
نور است و انبوه خانه های مردمان ساده در تاریکی.
تنها،
برج و باروی صاحبان و سهامداران قدرت و سرمایه،
بارگاه عظیم معابد ، کنیسه ها ،کلیساها و مساجد،
کاخ های اشرافی دولتیان و معتمدان،...
زیر امواج به اغمای برنده ی
نور و صدا و تصویر،
می درخشند.
سیطره خوفناک سرمایه نظامی؛
مجتمع های عظیم صنعتی – نظامی – مالی،
بر سرنوشت انسان ، سایه انداخته است.
با ابزار جنگ، جوامع را تخریب می کنند،
با ابزار صلح تحمیلی، بازسازی می کنند.
می سازند که در صورت نیاز تخریب اش کنند
تا وقفه ائی در گردش کالا وپول و...،
اخلالی در انباشت و هژمونی سرمایه،
ایجاد نشود.
نظم حاکم قادر است و می تواند
بر رودخانه های جاری اعتراض ایجاد سدکند ،
جامعه را به حفره های عمیق درد و تاریکی بکشاند،
آگاهان را نسل کشی کند،
وادار به خود تبعیدی و فرار و مهاجرت کند،
نفت و گاز و... و برق و آب را قطع کند،
معادن و منابع ملی، ثروت عمومی را
چپاول و غارت کند،
خانه و کارخانه را بر سرساکنان خراب
و همه جا را ویرانه کند،
با تحریم اقتصادی و برنامه ریاضت
شب را تیره تر کند،
ترس و وحشت را نهادینه کند،
معترضان را سرکوب،
روانه خانه و بیمارستان و گورستان کند.
می تواند،
سکوت و همراهی ناشی از ترس و منافع ،
سلوک و سازش ناشی از غم نان و دغدغه امنیت را،
رضایت و همراهی عمومی قلمداد کند.
می تواند در تحریف واقعیت،
آنرا معجزه الهی ،
پیروزی شمشیر بر خون،
در تاریخ ننگین خود، ثبت کند.
آری!
می توانند تاریخ را جعل کنند!
جعل تاریخ ، بزرگترین خیانت و جنایت این فرومایگان،
این وحشیان عالم و خداپرست و انسان کش،
این جانیان نسل های گذشته و حال است.
معجزه ائی در کار نیست!
و اگر هم هست،
معجزه خشم و نفرت آگاهی است
که در اوج قدرت و ثروت و ثبات حاکمان،
در قعر سلوک و سازش و سکوت همگانی،
آنجا که آرامش گورستان را به تصویر می کشد،
دریای متلاطم و شورشی جنبش میلیونها انسان،
ناگاه می جوشد از زمین.
امواجی نو در می اندازد،
صفوف طبقات را بهم میریزد،
لاشه خواران فربه را به بیرون میریزد.
بیهوده نیست که
آگاهی جرم است.
اقدام آگاهانه به تغییر،
تروریسم نامیده میشود
و در سراسر سرزمینها،
به خاک سپرده می شوند
به زندان و دار شکنجه کشیده می شوند.
بیهوده نیست که
به هر چشمه ائی از نور،
به هر کرم شبتابی،
به هر ماهی سیاه کوچکی،
به هر خاک و خاشاکی،
در صحنه اقدام،
با ترس و وحشت شلیک می کنند،
نه ! این پیروزی هم نیست.
جاعلان قدرت اندیش خوب می دانند،
در مقابل طلوع خورشید ؛
حضور آگاهانه "گلمشت درشت آفتاب"
در صحنه تدبیر تغییر،
هیچ هم نیستند.
در تمامی جنگهای نابرابر،
انسان کار و زحمت و آگاهی،
گنج رنج خود به باد می سپارد،
فقر و گرسنگی و مرگ درو می کند.
در مراسم تنهائی و پنهانی ،
به زیر سایه خود می خزد،
سلاح و صلاح خویش صیقل می دهد.
از اندیشه رهائی،
لحظه ائی باز نمی ماند.
دیر یا زود دارد،
به تدارک تغییر در سرنوشت خود،
اقدام می کند.
در جستجوی راهی به رهائی بود
که آموزگاران و پیشگامان،
همچون سیاه ماهیان کوچک،
از برگه ها به جویبارها،
به رودهای خروشان داغ لعنت خوردگان
پیوستند تا با امواج آگاهی،
گل مشت بزرگ آفتاب را
در تغییر مناسبات فاشیستی سرمایه جهانی،
در نقد و نفی جعل و جهالت تا رهائی
همیاری نمایند.
بیهوده نیست که
گردن به زیر شمشیر ،ساطور و گیوتین
سر فراز ، سر به طناب دار سپرده اند.
در برابر جوخه های مرگ ،
تا همین لحظه، چون سرو ایستاده اند
و به چهره ابلیسان زمان ، تف انداخته اند.
بیهوده نیست که عمیق ترین دره های فاصله
از اجساد آنان انباشته است.
چه باید کرد؟
قرنها مبارزه، مقاومت، مداومت،
رودهای خون ، فصل های تغییر
اینهمه راه و نشانه،
اینهمه ستاره خونین،
آموزگاران تاریخ،
اتحادیه بین المللی کارگری،
دانش مبارزه طبقاتی،
اکتبر سرخ،
بلشویسم،...
سازمان رهائی کار
....
اینهمه گام های آگاهانه
،... اینهمه گذار،...
برای رسیدن به اینجا و اکنون؟
ایرانی در بند، در جنگ؟
جامعه ائی بیمار؟
جهانی در محاصره و اشغال ؟
آری ! به اینجا و اکنون!
ایرانی در آغاز فصل رهائی!
ایرانی بیرون آمده از آوار قرنها سلطنت الهی؛
پادشاهان نیابتی مشروعه و مشروطه استبدادی،
آخوندیسم تاریخی تشنه قدرت،
فقیه هانی وقیع و جلاد؛
خاطبان و قاریان و جارچیان،
مرده خواران و زمین خواران و رانت خواران
پاسداران و امیران نظم و امنیت،
سهامداران مجلسین و قضاء و دولت،...
این چپاولگران بیت المال و انسان کار و طبیعت،
سودبرندگان از سلطه مناسبات ارتجاعی و استبدادی،
استعماری و استثماری.
ایرانی در بند و حصار دردهای مشترک تاریخی
ایرانی در جنگ طبقات.
در جستجوی راه رهائی.
ایرانی آشنا با مفاهیم درد و بند،
ایرانی در تکاپوی شکستن زنجیرهای اسارت،
در نفی ونقد جعل و جهالت ،
جنایت و خیانت، دزدی و چپاول و غارت.
ملتی که در پی فراز و نشیب های تاریخش
دریافته است و در می یابد و خواهد آموخت:
این درد مشترک ،هرگز جدا جدا درمان نمی شود!
ایرانی در سرفصل دیگری از تاریخ،
فصل آغاز بیداری و هوشیاری عمومی!
ایرانی بازگشته از قعر توهم
ایستاده بر ارتفاع یکی از بزرگترین لحظه های تاریخی
تعیین سرنوشت خود.
دوران تصمیم گیری تاریخی!
انتخابی آزاد، آگاهانه و پنهان.
با خودم می گویم:
هرکه می خواهی باش!
از درد خود آگاه باش!
انتخاب کن!
در صف واقعی خود بایست!
در صف سرکوب بایست!
در صف دولت و قضاء و قانون ،
اقتصاد و فرهنگ ،
دین و سیاست جاری، بایست!
انتخاب کن!
در صف آلترناتیوهای جهانی بایست !
در صف سلطنت نوه رضا خان، بایست!
در صفوف مجاهدین و شورای ملی مقاومت،
در صف جبهه ملی ، نهضت آزادی ،
ملی گرائی دکتر محمد مصدق، بایست.
در صف هر حزب و تشکیلاتی که میخواهی
چپ ،راست،رادیکال ،سکولار ...، بایست!
در صف کار و مطالبات ،
در صف نان و مسکن و آزادی!
در صف تغییر و رهائی بایست!
بایست!
سکوت نکن! شهامت کن.
حتی اگر شده یکبار ، جسارت کن!
منافع خود را ،
در صفی که ایستاده ائی فریاد کن.
تصمیم بگیر! هوشیار باش !
آگاهانه انتخاب کن!
همگام شو در حفظ و تداوم نظم حاکم!
هم باند شو در ادامه زیر ساخت جاده بربریت تا فردا!
یا
همدست باش با مردمان کار و زحمت ، ...
در نفی و نقد دوران حقارت.
درد مشترک را فریاد کن ،
آگاه و همآهنگ باش
درتغییر تاریخ.
راه سومی در کار نیست
اگر هم هست، بازگشت پیروزمندانه
زیر آوار دوران های گذشته است!
جنگ طبقات در ایران جاری است.
طبقات رودر روی هم به صف ایستاده اند.
ملت ایران؛
ملتی قدیمی تر از تاریخ،
مللی پا بسته در تاریخ،
ملتی همبسته در روح ایرانی،
متشکل از ملیت ها،
اقوام و طایفه ها و خانوارها.
نه چندان دور از هم
غریبه و دیر آشنا باهم،
گاه رو در روی هم ، بیشتر باهم،
در بروز قهر طبیعت ، همیار و همدرد باهم،
در جشن بهار و نوروز ، برداشت محصول، باهم،
در عزا و عروسی باهم،
با تحمیل، زبان مشترک با هم
در فرهنگ همزیستی، باهم،
در تاثیر گذاری و تاثیر پذیری از هم، " باهم ".
ملت ایران
در قرنی که جنگهای جهانی،
قهر انسان و طبیعت
او را به قهقرای تاریکی و درد کشانده بود،
" همه با هم " ،
در قیام و انقلاب بهمن ماه
با اعتماد و اعتقاد و باور
به تدبیر رهبران و معتمدین ،
آگاهان انقلابی و آزادیخواه،
اندیشمندان و ... و دانشگاهیان
مهر تائید زدند.
خواستند و فریاد زدند:
مرگ بر شاه! " شاه باید برود".
شاه رفت!
اگر امام فردا نیآد، مسلسلها بیرون میآد!
خمینی آمد!
امواج میلیونی کار و زحمت و دانش،
" همه با هم "،
به تاریخ شفاهی ،
عدالتخواهی و آزادگی اسلام ،
خاندان علی ابن ابوطالب،
به خمینی و بیعت کنندگان عصرش،
اعتماد واقتداء کردند.
صمیمانه ، عابدانه ، عارفانه،
به قعر حفره های ارتجاع و تاریکی ،
فرو ریختند.
در رکاب خمینی جلاد؛ ولی عصر،
جانشین علی بن ابوطالب، حسنین ، ...، امام زمان؛ مهدی
با نام حسین بر لب و شمشیر آخته در دست ،
در خون همنوعان آزاد اندیش،
دست و روی شستند.
چهل سال درد لازم بود،
چهل سال مقاومت و مداومت،
چهل سال عشق لازم بود،
چهل سال کار لازم بود،
که دریابند
راه رفته لکه ننگی بر دامان تاریخ است.
ننگ جعل رهبران و کارگزاران
ننگ بارگاه ظلم و استثمار.
چهل سال وقت لازم بود،
از اغمائ هول انگیرقرنها تحمیق،
چشم و گوش دل و هوش بگشایند،
به تغییرش بیاندیشند ،
راه رفته بارگردند.
"فلات را بنگر، دریای وحشت انگیزی است .
که موج می زند از خون عاشقانه ما،
و بادبان سیاه تمام قایق ها
صلیب سوخته گورهای دریائی است ."
دریا را بنگر، که طوفانی است
از این تلاطم مغلوب،
تور کهنه صیادان جلگه خون،
سیاه ماهیان مرده میگیرند.
کشته ها ی پشته در خاوران ها و لعنت آباد ها...
دژهای مقاومت و آگاهی.
اسلام رو پله کردند ، مردم رو ذله کردند!
مرگ بر این نظام مردم فریب!
می کشیم ، می کشیم ، آنکه خیانت کند!
امواج فرو رفته در اعماق،
خشمگین و طغیانی
بازگشته است
بر ساحل درد و زخم می کوبد
بر برجها و باروها، پیل ها و پاسداران
دیر یا زود ، می روبدش روزی
و این دیالکتیک تاریخ تکامل انسان است.
انسان توانسته است و می تواند
بی رهبری علنی حزب و تشکیلات
از تجارب زندگی خود بهر ه گیرد،
بیآموزد و اندیشه کند،
راه رفته را بازگردد
در صحنه اقدام،
راه رهائی خود ، هموار و تجربه کند.
انسان می تواند و توانسته است،
بالنده و با شکوه،
بهاران تمدنهای بجا مانده از جنایات اعصار،
بهاران اکتبر را،
به نمایش تاریخ بیداری بکشاند.
ایستادن، گندیدن و پوسیدن است،
پشت سر آوار و روبرو نا آشنا ومه آلود است.
می توان و باید،
گامی به پیش برداشت.
حتی اگر افتادن، به پا می ایستیم
تا گامهائی آگاهانه تکامل جامعه،
تا رهائی همه انواع انسان و طبیعت،
بر پا شود.
اینک در سرزمین مشترکمان ایران،
جنبش میلیونها انسان؛
کارگران و زحمتکشان و بیکاران،
رانده شده گان از کار و زندگی ،
حاشیه نشینان و بی سرپناهان،
گرسنگان و پابرهنه گان،
با کوله باری از تجارب و خاطره ها،
رویای رهائی در سر،
در شهرهای بزرگ و کوچک،
از مراکز کار و کارخانه و مزرعه و...
به راه افتاده اند.
جاده ها و خیابان ها،
کوچه ها و پس کوچه ها را
پس گرفته اند.
مرزهای توهم و اعتماد و اعتقاد کورکورانه را
شکسته اند
مرزهای جغرافیائی و دریاها را
پشت سرگذاشته اند
فاصله ها را با اجساد عزیزان پر کرده اند
و ارتش ها و پاسداران نظم در محاصره آنان
به بن بست رسیده اند!
در این شرایط و موقعئیت تاریخی،
بردباری نه ! هرگز !
تکرار نه ! هرگز!
بازگشت به دامان زردتشت
بازگشت به دامان کوروش
بازگشت به دامان سلطنت مشروعه رضاخان
بازگشت به دامان آخرین ملی گرائی ایران؛
مشروطیت و دکتر محمد مصدق
دیکتاتوری مشروعه محمد رضا خان
بازگشت، به دوران های فرسوده و مرده
نه! هرگز! کافی است!
گذشته ، آوار است بر سر حال و آینده
گامی به پیش با آگاهی،
با شور و شعور عقلانیت جمعی!
در درمان درد مشترک همه آحاد اجتماعی.
از همین لحظه،
در تدارک سازمان و حزب آینده؛
سازمان انقلاب و تغییر!
سازمان مردم!
رهائی،
با اتحاد و آگاهی طبقاتیٍ،
با کار و اندیشه جمعی،
با اعتصاب و خشم اعتراض درهم شکننده،
با تسلیح عمومی جامعه در دفاع از خود،
با خلع سلاح مزدوران حافظ مالکیت،
با از کار انداختن ماشین جنگی،
با از حرکت انداختن هر چرخ دنده در خدمت نظام،
با خلع ید و لغو مالکیت از استثمارگران و چپاولگران،
از میراث خواران تاریخ،
از سهامداران و برگزیدگان زمین،
تا لحظه های جاری تغییر،
جای پای می یابد.
تاریخ خود را می سازد.
اقدام همگانی در درمان درد مشترک،
رهائی زنان از ستم مضاعف؛
معیار سنجش آگاهی و آزادی یک جامعه ،
برابری زنان با مردان درتمامی مناسبات...
همه گونه آزادیهای فردی و جمعی، بی قید و شرط
ممنوعیت کار کودکان ؛
بازگرداندن آنان به خانه و مدرسه ،
به جایگاه آموزش و پرورش،
آزادی تشکیل و فعالیت سازمانها و احزاب ،
مجامع صنفی و سیاسی و طبقاتی،
در برقراری عدالت اجتماعی،
در رفاه و امنیت کار و اندیشه و ...
لغو هرگونه زندان و شکنجه و اعدام و ترور،
حتی علیه جلادان فقیه و مجریان جنایت علیه بشریت.
محاکمه آمران و عاملان و مجریان اعدام ها،
کشتار و نسل کشی از معترضان و آگاهان،
در نفی و نقد فراموشی و تکرار فجایع
برای ثبت در تاریخ بیداری!
نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم!
" آنچه امروز برای ما مفهوم آزادی یافته است، انسان آینده را آزاد خواهد کرد و آزادی ادراکی متغییر و متحول است که بدون تردید در مرحله ائی از رشد و تکامل انسان و طبیعت ، دیگر واجد رنج و محرومیت برای انسان نخواهد بود." ( رفیق سعید سلطانپور)
در سی امین سالگرد فاجعه نسل کشی از آگاهی در تابستان سال 1367،
با بزرگداشت راه و رسم پرافتخار انقلابیون آگاه؛کارگران و آزادیخواهان اعدامی،... در تدارک قیام و انقلاب در دهه 50 و 60 و... و در کشتار دسته جمعی تابستان سال 1367 که در بیدادگاههای جمهوری اسلامی به نظم فاشیستی حاکم، نه! گفتند و راه رهائی را با ایثار هستی خود ،هموار ساختند و معنی بخشیدند.
و با درود بی پایان به جان بدربرده گانی که تاکنون درداخل و خارج ،منفرد و متشکل ،سرفراز و استوار، درصفوف کار، اعتراض و تغییر با مقاومت و شهامت آگاهانه خود ایستاده اند تا جرثومه های خیانت به اعتقاد ،اعتماد و باور و جنایتکاران علیه بشریت در تاریخ معاصر ایران را به آرامسایشگاه مرگ اندیشه و عمل ارتجاع و فاشیسم مذهب و سرمایه ،بسپارند.
برافراشته باد پرچم پر افتخار آگاهی و رهائی!
نابود باد نظام سرمایه داری در ایران و جهان!
جهان
مردادماه سال1397
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر